Yıllarca bana tek neden şey ‘mesleğine geri döneceksin’ Veeee denilen oldu. Şimdi bu yazının başlığı gibi Kelebeklerle dolu bir sınıfın yardımcı öğretmeniyim. Zorluklar var mı derseniz. Tabi ki olmaz olur mu ama ‘öğretmenim’ deyip bir sarılmaya her şeyi silip attığım anlar daha fazla olduğu için o zorlukları köşeye atıyorum. Bu işe girişim tesadüfi gerçekleşti. Eski …
Kapat gözlerini. Derin nefes al ve kalbini dinle. Sadece kalp atışlarını. Kendini hisset yada farkına var demiyorum sana. Kendini bilmen için ilk önce yüreğini yaşa. Yüreğindeki sana verilen duyguları kendine aktar. Bilmiş gibi o duyguları yaşıyorum zaten onlar bende deme. Bazı duygular vardır cesaret ister hissetmek için.Bazı duygular vardır keşfedip kendi bedenine nakış gibi işlemen …
‘Herkesin zorluğu bir tek kendi dünyasına ağır gelir.‘ Çocukluğumdan beri savaştığım ve kaybettiğim o kadar olay olmuş ki. Bunu fark etmem çok zamanımı aldı. Hatta hiç savaşmadan kabullendiğim ve yenilgiyi benimsediğim o kadar çok şey vardı ki. Şuan tek bildiğim şey savaşmama neden olan her kim/kimlerse şimdi beni bu alanda tek başına bıraktığı.. Etrafımda ‘biz …
Herkesin evinde olduğu gibi çocukken arefe günü bayram telaşı daha bir yoğun geçerdi. Fakat bizim evde bu iş daha başkaydı. Annem sabah çok erken kalkar ekmek mayasını hazırlar mahalleliyi beklerdi. Komşularımızda sırayla evimizin kapısını çalıp hakkı olan mayayı almaya gelirdi. Bu bizim evde gelenek haline gelmişti. Her arefe günü bu muhakkak olurdu. Herkes arefe gününden …
Ruh çürürmüş. Aşktan değil aldığı yaralardan tükenirmiş. Bıkarmış artık yaralarını görmekten. Aldığı nefesin o bedene yetmediğini gördükçe kafeste hapsolmuş masum bir canlı gibi hissedermiş kendini. Zamanında bu kadar özgürken şimdi olduğu bedene sığamaz, gün ışığına haram hissedermiş. Çaresini bedenini oradan oraya savurmakta bulsa da yürüdüğü yolda gördüğü manzarada ceza gibi gelirmiş. Gecelere sığınırmış. Gözler kapandığında …
Vicdansız ve acımasız bir şekilde başkasının yaşamına son veren kişi.. Peki nefes almana müsaade edip her seferinde ölmekten beter edene ne denir? Bu sorunun tam olarak cevabı hiçbir zaman verilemedi hatta şuan neyden bahsedildiği hakkında tek bir fikir yok. Bu yalan dünyaya gözlerimizi ilk açtığımızda bir katille beraber geldiğimizi fark etmeyiz. Fark edemediğimiz gibi her …
Korkuyorum. Evrende bir toz tanesi gibi duran ama bizim gözümüzde kocaman görünen dünyada yalnız kalmaktan korkuyorum. Kaybetmekten, dibe girip çıkamamaktan, yıkılıp tuz buz olmaktan ve oradan oraya savrulmaktan. Her arkamı döndüğümde boş karanlık bir cadde görmekten. Ne kadar korkumu yenmem gerekse de. Ne kadar yaşamayı öğrenmem gerektiğini bilsem de. İçimden atamadığım bu korku her zamanki …
Karşınızda tertemiz bomboş bir sayfa olduğunu hayal edin. Ya resimle güzelleştirirsiniz ya da şuan benim yaptığım gibi yazıya dökersiniz. Çocuklarımızda doğdukları ilk andan itibaren tertemiz el değmemiş bir sayfaya benzer. Eline kalemi alana kadar gözlerinin içine bakar. Ona bir şey öğretmen için dudaklarını kontrol eder, söylediklerini önemser ve yaptıklarına gözü kapalı güvenir. İlk yıllar onu …
Güzel olan hayaller midir yoksa hayal kurmana sebep olan insan mıdır? Dünyaya geldiğin ilk andan itibaren hayal kurmaya başlamamış olsan bile hayatı anlamaya ve kendini çözemeye adım attığın an hayallerle tanışmaya başladığına inanırım. Yaşın kaç olursa olsun bir insanın ne zaman gözleri boş bir yere bakıp dalsa işte o zaman hayallerine birkaç saniyede adım attığını …
Geçmişe dön bir bak ve yaşamak istediğin o masalı aklında tut. Sımsıkı sarıl ona, kendinle bütünleştir. Bırak seni kendine çeksin. Tüm bedenin o olsun. Şimdi masalı geri geri sarmaya başla. En sonundan en başına doğru ta ki ‘bir varmış, bir yokmuş’ lafını hatırlayana kadar. İşte tam orada dur ve gerçek hayata gözlerini aç. Bak etrafa …
